Not known Details About زرتشت گوگوش

Not known Details About زرتشت گوگوش

Blog Article

این شخص تصور می‌کند که صدمه یا حادثه آزار دهنده در حال رخ دادن است یا قرار است رخ دهد.

علائم زونا می‌توانند بر روی صورت و چشم‌ها، دهان و گوش‌ها نیز ظاهر شوند. این ویروس همچنین می‌تواند برخی از اندام‌های داخلی را تحت‌ تاثیر قرار دهد. ​

ویروس ایجاد کننده زونا، ویروس واریسلا زوستر، با تماس مستقیم مایعات موجود در جوش‌های تاولی فعال، می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. بنابراین، افراد مستعد باید از تماس با افرادی که زونا فعال دارند، به خصوص زنان بارداری که هرگز مبتلا به آبله مرغان نشده اند یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خودداری کنند.

 معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی علایم این بیماری بروز می کنند.

۱۰:۰۰ پماد ضد درد و نحوه‌ی استفاده از آن؛ پاسخ به ۸ سوال مهم ۱۶ بهمن

لکه‌های قرمز، خارش و حباب‌های پر از مایع رشد می‌کنند و این کار را به مدت سه تا پنج روز ادامه می‌دهند. ​

چطور زونا را بشناسیم و برای درمان اقدام کنیم؟زمان مطالعه ۱۱ دقیقه

زونا فقط در افرادی رخ می‌دهد که قبلاً در معرض ویروس واریسلا زوستر (آبله مرغان) قرار داشته اند. عوامل خطر برای ایجاد زونا شامل موارد زیر است:

از آنجایی که افراد مبتلا به این اختلال اغلب به دیگران بی اعتماد هستند، درمانشان برای روانشناس و روانپزشک چالش برانگیز و بسیار مشکل است، زیرا اعتماد و ایجاد ارتباط از مؤلفه های مهم در روان درمانی هستند.

برای کودکان: واکسن آبله‌مرغان: کارشناسان واکسیناسیون معمول با واکسن واریسلا (‏واکسن آبله‌مرغان)‏ را در طول دوران کودکی توصیه می‌کنند. ​با تزریق دو دوز واکسن، حداقل ۹۰درصد شانس جلوگیری از آبله‌مرغان وجود دارد.

بعد از ابتلا به آبله مرغان، ویروس تا آخر عمر به صورت نهفته در بدن شما باقی می‌ماند و می‌تواند سال‌ها بعد دوباره به‌صورت زونا فعال شود.

زخم زونا معمولاً با سوزش، سوزن سوزن شدن یا خارش در ناحیه‌ای که در نهایت منجر به جوش می‌شود، شروع خواهد شد. بعضی اوقات، درد ناشی از آنها شدید است و افراد ممکن است از حساسیت شدید پوست خود شکایت کنند.

انجام فعالیت‌های آرامش‌بخشی د که استرس را کاهش خطر بیماری زونا می‌دهند و ذهن فرد را از درد دور می‌کند، مانند تماشای تلویزیون، خواندن کتاب، معاشرت با دیگران، گوش دادن به موسیقی، یا مشغول شدن به سرگرمی‌ها

بسیاری از حکام مستبد، به پارانویا مبتلا بوده‌اند. برای مثال استالین نمونه بارزی از شخص پارانویا بوده‌است. با اینکه استالین دائماً دچار توهم توطئه علیه خودش بود، این مورد می‌تواند سؤال خوبی را به وجود بیاورد. استالین، در واقع دشمنان زیاد داشت اما در عین حال دچار توهم توطئه هم بود و فکر می‌کرد اطرافیانش دائماً مشغول دسیسه چینی علیه او هستند.